Καλό μας μήνα! Ο Σεπτέμβρης ήρθε και μας φέρνει τον Jo Nesbo στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 18 του μηνός! Περαιτέρω πληροφορίες για την εκδήλωση μπορείτε να βρείτε στην ηλεκτρονική διεύθυνση του Μεγάρου Μουσικής:
Megaron Nesbo
Και επειδή δεν θέλω κανένας από εσάς να πάει αδιάβαστος στην εκδήλωση, σήμερα θα σας μιλήσω για τα δύο βιβλία του Νορβηγού συγγραφέα που διάβασα αυτό το καλοκαίρι.
Ο Λυτρωτής και οι
Κυνηγοί Κεφαλών ανήκουν στην pocket size σειρά των εκδόσεων ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ και είναι αντιπροσωπευτικές επιλογές της γραφής του Nesbo, ευχάριστα στην ανάγνωση και πάνω από όλα προσιτά στον καθένα μας. Μην αργείτε, δύο εβδομάδες έμειναν!
Κυνηγοί Κεφαλών
Οι Κυνηγοί Κεφαλών, ένα από τα τρία βιβλία του Nesbo που δεν πρωταγωνιστεί ο ιδιαίτερος επιθεωρητής Χάρι Χόλε, είναι ένα ολιγοσέλιδο δροσερό αεράκι στα πρόσωπα των αναγνωστών. Ο Ρότζερ, κυνηγός επιχειρηματικών ταλέντων στο Όσλο, ζει μια πολυδάπανη οικογενειακή ζωή, χορηγός της οποίας δεν είναι η νόμιμη εργασία του. Για να μπορέσει να καλύψει τις ανάγκες του κλέβει πανάκριβα έργα τέχνης και τα μεταπουλά στην μαύρη αγορά. Στην τελευταία του κλοπή όλα θα πάνε στραβά και θα αναγκαστεί να παλέψει για να μείνει ζωντανός και να μην του πάρουν ότι εκείνος αγαπά περισσότερο στον κόσμο, την γυναίκα του.
Το βιβλίο, όπως αναφέρεται και στις περισσότερες κριτικές που έχω διαβάσει, αποπνέει ένα Ταραντινικό αέρα. Η γραφή έχει γρήγορο ρυθμό και είναι κινηματογραφικά δοσμένη, όσο για την ιστορία, σελίδα με την σελίδα (κατά το μέρα με την μέρα!) μπερδεύεται ακόμα περισσότερο. Το τέλος της ιστορίας όμως, ικανοποιεί και τα πιο αυστηρά μάτια.
Ο Λυτρωτής
Πριν σας συστήσω τον Λυτρωτή πρέπει να σας εξομολογηθώ ότι δεν έχω διαβάσει κάποιο άλλο της σειράς με τον Χάρι Χόλε. Για τον λόγο αυτό δεν θα μπω καν στην διαδικασία να το συγγρίνω με άλλα δείγματα της γραφής του.
Ένα Llama Minimax με σιγαστήρα κροατικής παραγωγής υψόνεται και χτυπάει κατακούτελα τον στόχο του. Αυτό ήταν, η δουλειά στο Παρίσι είχε τελειώσει. Ο Λυτρωτής φεύγει για τον τελευταίο προορισμό του, το Όσλο, το συμβόλαιο θανάτου ενός κάποιου Γιον Κάρλσεν τον περιμένει. Κάπως έτσι ξεκινά η ιστορία του Λυτρωτή, εξελίσσεται σε ένα άγριο ανθρωποκυνηγητό και στο τέλος μετατρέπεται σε ένα ακόμα παιχνίδι άγραφων κανόνων την ζωής. Ο Χάρι Χόλε κρατά την ισορροπία της αφήγησης, μιας που δεν μπορεί να το κάνει μέσα του, και τα πρόσωπα που εμπλέκονται στην αφήγηση είναι σχεδόν ανάλογα με τις εξακόσιες κάτι σελίδες του συγγράμματος.
Το βιβλίο δεν διαθέτει κάτι λιγότερο από όλα τα υπόλοιπα αστυνομικά. Πυροβολισμοί, σπαζοκεφαλιές, αθώοι νεκροί και πολλά-πολλά στοιχεία γεμίζουν τις παραγράφους του. Παρότι κομμάτι μιας δεκάτομης σειράς, ο Λυτρωτής μπορεί να διαβαστεί αβίαστα και από άτομα που δεν έχουν επαφή με το φαινόμενο Nesbo, μιας και δεν έχει ουσιαστική σύνδεση με τα προηγούμενα. Κατά την γνώμη μου βέβαια, ο μέσος αναγνώστης θα πρέπει να οπλιστεί με υπομονή. Οι χαρακτήρες που εμπλέκονται είναι πάρα πολλοί και οι λεπτομέρειες της αφήγησης αρκετά απαιτητικές. Παρόλα αυτά, είναι ένα καλό βιβλίο, σχετικά αντάξιο της μεγάλης φήμης του συγγραφέα.
