Saturday, October 3, 2015

Τελευταίο ποστ!

  Μετά από πέντε μήνες το Style rive Gauche αλλάζει στέγη! Δυστυχώς, το blogger αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα με το template του blog που δεν μπορούν να λυθούν... Να αλλάξω θέμα όμως, αποκλείεται, για αυτό και μετακομίζω σε νέα διεύθυνση!
  Τα θέματα θα είναι ακριβώς τα ίδια, απλά θα υπάρχει πιο ανανεωμένη διάθεση!


Σας περιμένω στο stylerivegauche.wordpress.com ,
Ιώ

Friday, October 2, 2015

Καλό μήνα και καλά διαβάσματα!

  Καλό μας μήνα και επίσημα Καλό Φθινόπωρο! Οι θερμοκρασίες πέφτουν και οι εκδοτικοί οίκοι υπόσχονται να ζεστάνουν τις ψυχρές μέρες μας. Νέες κυκλοφορίες σπουδαίων συγγραφέων, επανεκδόσεις γνωστών έργων και φυσικά το 43ο Φεστιβάλ Βιβλίου* μας περιμένουν στις επόμενες εβδομάδες για να καλωσορίσουν ψυχαγωγικά τον Οκτώβρη.
  Ξεκινώντας από τις νέες εκδόσεις, δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω πρώτα την έκδοση της τελευταίας δουλειάς του Μένη Κουμανταρέα. Η νουβέλα του προσφάτως θανόντα συγγραφέα έχει τίτλο Η Σειρήνα της Ερήμου(Πατάκη), αποτελεί την τελευταία συγγραφική προσπάθεια του συγγραφέα λίγο πριν από τον θάνατο του και αναμένεται να εκδοθεί στο προσεχές διάστημα. Στη συνέχεια, έρχεται η αγαπημένη, ανδιώτισσα πλέον μετά την Μικρά Αγγλία, Ιωάννα Καρυστιάνη. Στο Φαράγγι(Καστανιώτη), το νέο της έργο, θα μας συστήσει επτά ανθρώπους, το μυστυκό και τον όρκο σιωπής τους. Από 12 Οκτωβρίου στα βιβλιοπωλεία, να είστε όλοι εκεί! Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι λέει ο σοφός μας λαός, έτσι και οι εκδόσεις Πατάκη προχωρούν στην επανέκδοση δύο βιβλίων του Μενέλαου Λουντέμη. Η αρχή έγινε πέρυσι με το Ένα παιδί μετράει τα άστρα και ακολουθούν Το κρασί των δειλών και το Έκσταση.
  Στα διεθνή τώρα. Ένα εφτάχρονο αγόρι και ένας γέροντας τρέχουν στις σελίδες του νέου βιβλίου του Χαρούκι Μουρακάμι. Ο Κάφκα στην ακτή θα βρίσκεται στα ράφια σε περίπου πενήντα μέρες και όπως βλέπετε μετράμε ήδη τις μέρες! Ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ο Ξένος, έγινε κόμικ δια χειρός Jacques Ferrandez, δίνοντας στο δημοφιλές έργο του Αλμπέρ Καμύ νέα διάσταση.
  Τέλος, εδώ και δύο χρόνια οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ εκδίδουν την pocket size σειρά βιβλίων. Επιμένοντας και φέτος στην ίδια ιδέα, την επόμενη εβδομάδα θα δούμε στους πάγκους βιβλία του Jo Nesbo, της Camilla Lackberg, του Pedro Juan Gutierrez, του Τατσόπουλου και του Θέμελη σε μικρά μεγέθη και πολύ προσιτές τιμές (περισσότεροι τίτλοι:εδώ).
  Είναι να μην το αγαπάς το Φθινόπωρο με τα τόσο δώρα που σου φέρνει;!

*Το 43ο Φεστιβάλ Βιβλίου πραγματοποιείται αυτές τις μέρες στο Ζάππειο και θα κρατήσει εώς τις 11 Οκτώβρη. Πλήθος συγγραμμάτων και εκδηλώσεων περιμένουν τους φίλους του βιβλίου στη πιο μεγάλη λογοτεχνική συνάντηση της χρονιάς!

Monday, September 28, 2015

Το πρώτο μου βιβλίο



  Βιβλία υπάρχουν πολλά, το πρώτο όμως που θυμάσε να διαβάζεις είναι μοναδικό! Για μένα, η μοναδικότητα αυτή ανήκει στο έργο του Ιουλίου Βέρν, ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Μέρες. Το βιβλίο έχει ως κεντρικό ήρωα τον Φελέα Φογκ, έναν πλούσιο και εκκεντρικό λονδρέζο με ανήσυχο πνεύμα, ο οποίος για χάρη ενός στοιχήματος ξεκινά για τον γύρο του κόσμου σε 80 μέρες. Συνοδηπόρος στο ταξίδι του είναι ο υπηρέτης του, ο μικρός Πασπαρτού, τον οποίον ο Φογκ έχει στη δούλεψη του μόλις μερικές ώρες. Κυνηγητό, περιπέτεια και εικόνες από τα βάθη της Ασίας και από την νεόδμιτη τότε Αμερική πλαισιώνουν αυτό το καταπληκτικό παραμύθι για μικρούς και μεγάλους.
  Όσο κι αν προσπαθώ να γράψω κάτι παραπάνω για αυτό το βιβλίο, δυστυχώς δεν μου βγαίνει. Είναι τόσα πολλά τα συναισθήματα που μου είναι αδύνατον να τα αποτυπώσω κάπου. Είναι αδύνατον να περιγράψω την στιγμή εκείνη που ανακαλύπτεις ένα νέο κόσμο δίπλα σου, μέσα στις σελίδες. Που αντιλαμβάνεσαι ότι αυτά τα βιβλία με τα κίτρινα πολυκαιρισμένα φύλλα κρύβουν ολόκληρους γαλαξίες μέσα τους. Για το λόγο αυτό θα αφήσω εσάς να μιλήσετε για το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε, για να δημιουργήσουμε ένα όμορφο νοσταλγικό κλίμα αποχαιρετισμού για τον πρώτο μήνα του Φθινοπώρου που φεύγει!

Thursday, September 24, 2015

Λίγα λόγια για ένα φίλο

  Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό όταν ακούω το ρήμα διαβάζω είναι η μυρωδιά από τα κλασσικά εικονογραφημένα που συλλέγαμε μαζί με τον παππού μου, η αίσθηση από το χαρτί των εκδόσεων Ίκαρος και τα εξώφυλλα της Εστίας. Στα παλαιοβιβλιοπωλεία πολλές φορές ψάχνω βιβλία παλαιών εκδόσεων. 'Όσο πιο παλιά, τόσο πιο καλά! Μου αρέσει να σκαρώνω ιστορίες για το πως κατέληξαν στα ράφια, πόσα χέρια τα ακούμπησαν και αν νοσταλγήθηκαν ποτέ από κάποιον αναγνώστη τους. Είναι αστεία όλα αυτά, το ξέρω! Αλλά ένα βιβλίο δεν κουβαλά απλά μια ιστορία. Κουβαλά, αρχικά, την ιστορία και τα όνειρα του δημιουργού του και μετά όλων όσων το διάβασαν. Κουβαλά τις ιστορίες όλων μας, ακόμα και αν απαριθμεί μόνο λίγες σελίδες.
  Δεν με πειράζει τα βιβλία να είναι τσαλακωμένα, υπογραμμισμένα ή σημειωμένα. Κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μου, νομίζω, αξίζει σε μερικά βιβλία να τα πειράξεις, να τα έχεις λίγο άτσαλα, να τους δώσεις την γεύση του μολυβιού. Η αρχική τους αξία δεν βανδαλίζεται ποτέ εξάλλου. Μόνο λίγο με πειράζει όταν είναι σκονισμένα. Πως να στο πω· αφήνεις κανένα κομμάτι σου να σκονιστεί; Η σκόνη δείχνει εγκατάλειψη και λησμονιά, δεν αξίζει σε κανέναν.
  Και είναι και μερικά βιβλία που μέσα τους κρύβουν θησαυρούς και κάτι άλλα που σου πετάνε ντενεκεδόκουτα στο κεφάλι. Για αυτά, τα δεύτερα, κρίμα το μελάνι, όμως και αυτά κάποιος τα ονειρεύτηκε, κάποιος για αυτά κόπιασε. Μην τα πετάτε, ίσως από χέρι σε χέρι, κάποια μάτια το εκτιμήσουν. Και αν ξεκίνησες κάποιο και το άφησες στη μέση, μην ανησυχείς, σε άφησε και αυτό. Δώστου κάποια στιγμή μια ευκαιρία ακόμη. Ίσως ξεφύτρωσαν λέξεις από εκεί που δεν υπήρχαν, ίσως άλλες εξαφανίστηκαν. 
  Το διάβασμα, λοιπόν, είναι τρόπος ζωής και δεν περιορίζεται μονάχα σε μια αίσθηση. Φαντάσου το φαγητό να είχε μόνο γεύση και όχι μυρωδιά, δεν θα τρώγαμε σχεδόν καθόλου. Φαντάσου να υπήρχαν μονάχα δύο χρώματα στον κόσμο, θα κλείναμε τα μάτια, οικιοθελώς. Έτσι και με το βιβλίο, έχει ευωδιά, έχει επιδερμίδα, έχει πνεύμα. Είναι ένας φίλος με τα όλα του σαν να λέμε. Μην το ξεχνάς, επειδή δεν έχει μιλιά, σκέψου πως αυτό σου δίνει τη δική του.

Wednesday, September 23, 2015

Μια μέρα με τον εξάχρονο εαυτό μας

  
Η Ίω των έξι
  Θα την ξυπνούσα το πρωί με ένα ζεστό ποτήρι γάλα και  κουλουράκια κανέλας φρεσκοψημένα και μυρωδάτα. Θα έκλεινα την τηλεόραση και θα βγαίναμε έξω στην αυλή να βλέπουμε το πράσινο και την θάλασσα να ανακατεύονται. Υπολογιστής δεν θα υπήρχε, όμως θα τραγουδούσαμε τραγούδια και θα γελάγαμε με τις σκιές των χεριών μας στον τοίχο. Θα την άφηνα να παίξει, να τρέξει, να χαλάσει και να πληγωθεί. Να γυρίσει στο σπίτι με αίματα στα γόνατα της και γρατζουνιές στα χέρια της μ’ ένα ελαφρύ χαμόγελο σκανταλιάς και πόνου στα χείλη. Και μετά θάλασσα, όχι σε εκείνη την παραλία με τον πολύ τον κόσμο. Σε εκείνη κάτω από το σπίτι, με τα βράχια και τις μικρές λίμνες με τα καβουράκια. Και κάπως έτσι θα την παρακολουθούσα να παίζει στο σκάσιμο των κυμάτων και να φτιάχνει μικρούς σωρούς άμμου, να τις ονομάζει «μπιφτεκάκια άμμου» και να προσπαθεί να ταΐσει τα ψάρια. Με τον ήλιο να δύει και εκείνην να έχει ήδη κοιμηθεί στην αγκαλιά της πετσέτας,  θα πηγαίναμε σπίτι και θα την άφηνα να χαζέψει το ηλιοβασίλεμα από τα όνειρα της. Το βράδυ θα την έπιανα από το χέρι και θα περπατούσαμε ως το λιμάνι, θα αγοράζαμε παγωτό και θα το τρώγαμε δίπλα στις βάρκες.  Στο σπίτι, λίγο πριν τον ύπνο, θα καθόμασταν στη μέση του κήπου με τα πόδια ακουμπισμένα στο ποτισμένο γρασίδι κοιτώντας τα άστρα, πότε μακριά και πότε απίστευτα κοντά μας. Μόνες μας. Οι δυό μας.

Sunday, September 20, 2015

Ένα τραγούδι για το αύριο

  Όπως αναφέρω και στον τίτλο, σήμερα το πρόγραμμα έχει μουσική! Πιο συγκριμένα, είναι το καινούργιο τραγούδι του Γιώργου Ζερβάκη σε συνεργασία με τον αγαπημένο Λεωνίδα Μπαλάφα. Τους στίχους υπογράφει ο Λεωνίδας, ενώ η μουσική είναι δημιούργημα και των δύο ερμηνευτών. Πρόσφατα γυρίστηκε και το video clip, το οποίο κατά την γνώμη μου είναι ένα από τα πιο καλογυρισμένα και πιο επίκαιρα των τελευταίων ετών. Αξίζει να δώσετε μια ευκαιρία (ένα play στην συγκεκριμένη περίπτωση) στο τραγούδι, οι στίχοι και ο ήχος της λύρας υπόσχομαι να σας δώσουν δύναμη να σταθείτε στα πόδια σας!

Thursday, September 17, 2015

Εδώ τα καλά τα νέα

  Μετά από μια βόλτα στη θάλασσα και ένα πακέτο Lacta Cookies ήρθε η ώρα των κινηματογραφικών νέων αυτού του μήνα. Ναι, ξέρω, νωρίς τα θυμήθηκα! Εξεταστική γαρ! Πάμε να ξεκινήσουμε, λοιπόν!

  1. Λίγες μέρες έμειναν για τις Νύχτες Πρεμιέρας! Η διοργάνωση, που φέτος κλείνει τα 21 χρόνια, θα ανοίξει τους προβολείς της σε διάφορους μεγάλους Αθηναϊκούς κινηματογράφους στις 23 του μηνός και θα τους κλείσει στις 4 Οκτωβρίου. Περισσότερες πληροφορίες για το even, τις προβολές και τα εισιτήρια θα βρείτε εδώ: http://www.aiff.gr/
  2. Πριν από λίγες μέρες το Υπουργείο Πολιτισμού ανακοίνωσε επίσημα ότι η ταινία του Πάνου Χ. Κούτρα <<Xenia>> είναι η υποβολή της Ελλάδας στο φετινά βραβεία Όσκαρ (παραπάνω στοιχεία για τον Κούτρα και τις ταινίες του θα δείτε σύντομα σε ανάρτηση).
  3. Και από τον Κούτρα, που είναι ένας από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες, πάμε στον σπουδαίο Γιάννη Σμαραγδή (El Greco, Ο θεός αγαπάει το χαβιάρι). Ο έλληνας καλλιτέχνης βρίσκεται στο στάδιο προπαραγωγής της νέας του ταινίας με θέμα την ζωή και το έργο του Ν. Καζαντζάκη. Σπουδαία ονόματα μπροστά και πίσω από τις κάμερες ακούγονται ότι θα λάβουν μέρος στην παραγωγή, ενώ η έναρξη των γυρισμάτων θα ξεκινήσει τον ερχόμενο Σεμπτέμβρη. (για περισσότερες πληροφορίες: http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=734885)
  4. Καλά και τα εγχώρια, αλλά όταν το Χόλυγουντ σου χτυπά την πόρτα, δεν μπορείς παρά να του ανοίξεις. Τα πρώτα trailer του SPECTΕ κυκλοφόρησαν και όλα δείχνουν ότι η 24η ταινία του James Bond δεν θα περάσει απαρατήρητη. Δράση, ένταση και ένας Daniel Greg στα καλύτερα του μας περιμένουν στις αρχές Νοεμβρίου.
  5. Δέκα χρόνια μετά το Τrainspotting, ο σκηνοθέτης της ομώνυμης ταινίας, Dany Boyle, ανακοίνωση επίσημα την παραγωγή του sequel της. Τα γυρίσματα ξεκινούν, το καστ παραμένει ολόιδιο και το σενάριο θα βασίζεται στο Porno του Irvine Welsen, τη λογοτεχνική συνέχεια του Trainspotting που εκδόθηκε το 2002 (θα δείτε ανάρτηση και για αυτή την ταινία, περιμένω όμως να τελειώσω πρώτα το βιβλίο).
  6. Και από το βροχερό Λονδίνο του Welsen, ας πεταχτούμε μέχρι το κρύο Όσλο του Jo Nesbo. Ναι, καλά καταλάβατε, το όνειρο κάθε νεσμπιακού παίρνει σάρκα και οστά! Πιο συγκεκριμένα, ο Martin Scorsese αναλαμβάνει την κινηματογραφική μεταφορά του <<Χιονάνθρωπου>> με πρωταγωνιστή στο ρόλο του εκκεντρικού Χόλε τον Michael Fassbender. Φήμες υποστηρίζουν πως αν η ταινία έχει τα επιθυμητά κέρδη, θα μεταφερθούν και οι δέκα ιστορίες του Χόλε στο πανί. Όρεξη να χουμε, παιδιά, να καμαρώνουμε τον Fassy!!!
  7. Άλλη μια ταινία με πρωταγωνιστή τον πανέμορφο μεν, χαρισματικότατο δε Michael Fassbender βγαίνει στο προσεχές διάστημα. Ο πολυαναμενώμενος και πολύπαθος Macbeth, γνωστό βιβλίο του Σαίξπηρ, έδωσε τα πρώτα του τρέιλερ και ενθουσίασε κοινό και κριτικούς. Στο πλευρό του Michael βρίσκεται η αγαπημένη Marion Cotillard.
  8. Ένα ακόμα πολυδιαβασμένο μυθυστόρημα, αυτό της Mary Shelley, ο <<Φρανγκενστάιν>>, είναι προ των πυλών του κινηματογραφικού κόσμου. Στην ταινία, που θα βγει μόλις τον επόμενο μήνα, πρωταγωνιστούν o James McAvoy και ο Daniel Radcliff. Για να δούμε αν αυτή η ανατρεπτική σκοπιά του κλασικού τέρατος, θα είναι αρκετή για να σβήσει την εικόνα του David Potter (περισσότερες πληροφορίες εδώ: http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=730395)
  9. Τελευταίο κινηματογραφικό γεγονός της ανάρτησης είναι η νέα ταινία του Tim Burton. Ο γνωστός σκηνοθέτης, μετά την περσiνή χλιαρή σχεδόν κινηματογραφική του απόπειρα, επιστρέφει με μια ταινία στο μέτρα των παλιών καλών εποχών του. Βασισμένη και αυτή σε ένα λογοτεχνικό βιβλίο, στο Miss Peregrine's School for Peculiar Children του Ransom Riggs, υπόσχετε να κάνει λίγο πιο ενδιαφέρον τον ερχόμενο Μάρτιο. Έχουμε καιρό μέχρι τότε!
Αυτές ήταν οι ειδήσεις! Άλλες καινούργιες, άλλες πιο μπαγιάτικες, άλλες αναμενόμενες. Δεν ξέρω για σας, εγώ χάρηκα πολύ με την ευκαιρία που δόθηκε στον Κούτρα να συμμετέχει στα Όσκαρ. Θεωρώ ότι του αξίζει, όχι τόσο για την κινηματογραφική ματιά του, όσο για τα θέματα που επιλέγει για τις ταινίες του. Μέσα από την μυθοπλασία του σεναρίου ακούγονται φωνές που δεν θα είχαν άλλο τρόπο να ακουστούν στην ελληνική πραγματικότητα. Τέλος, αρκετές από τις φετινές ταινίες έχουν λογοτεχνικές βάσεις, και δεν αναφέρομαι μόνο στις ταινίες που παρουσίασα, αλλά γενικότερα. Πως να το πω, προσωπικά, με κάνουν να νιώθω πως έχουν μεγαλύτερη ποιοτική αξία!

Saturday, September 12, 2015

Ο Ταραντίνο τρώει μπέργκερ

  Την αγάπη μου για τον Ταραντίνο δεν την ξέρετε ακόμα, αλλά για την μπεργκερολαγνεία μου είμαι ήδη γνωστή. Σήμερα, λοιπόν, έχω την χαρά να εγκαινιάζω μια καινούργεια ενότητα στο μπλογκ, τις Ένοχες Απολαύσεις, όπου θα γράφω για κάθε τι που βρίσκω απολαυστικό στον κόσμο της Αθήνας. Η πρώτη ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα μπορούσε παρά να είναι αφιερωμένη σε μια νέα αλυσίδα μπέργκερ που με έχει εντυπωσιάσει με την ποιότητα και το περιβάλλον της, τα Burgerville!



  Δεν είναι μόνο οι πολλές επιλογές, η γρήγορη εξυπηρέτηση και οι καλές τιμές, όσο το τρομερό περιβάλλον του μαγαζιού. Από την είσοδο κιόλας νομίζεις πως μπήκες στο σκηνικό ταινίας του Ταραντίνο, χρωματιστοί τοίχοι, δωμάτια με πολλά φωτιστικά και παντού διακοσμημένες φάνκι αφίσες ροκ συγκροτημάτων. Το όλο σκηνικό έρχεται να απογειώσουν τα μεγάλα καναπεδοτά καθίσματα που θυμίζουν παμπ στην μέση κάποιας αμερικανικής ερήμου.
  Και αφού αναφέρθηκα στην πρώτη εντύπωση, θα αναφερθώ και στην τελευταία. Δεν υπάρχει περίπτωση να φύγει κάποιος από το Burgerville παραπονεμένος. Ένας κατάλογος δεκαπέντε λαχταριστών μπέργκερ, γεμάτος με επιπρόσθετες επιλογές τον περιμένει για να ικανοποιήσει τον ουρανίσκο του. Και για επιδόρπιο; Σούπερ χειροποίητο παγωτό! Extra Fact: η μουσική του μαγαζιού, κλασικές ροκ επιλογές σε ανθρώπινα επίπεδα!

Friday, September 4, 2015

Έγκλημα σε pocket size


  Καλό μας μήνα! Ο Σεπτέμβρης ήρθε και μας φέρνει τον Jo Nesbo στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 18 του μηνός! Περαιτέρω πληροφορίες για την εκδήλωση μπορείτε να βρείτε στην ηλεκτρονική διεύθυνση του Μεγάρου Μουσικής: Megaron Nesbo
  Και επειδή δεν θέλω κανένας από εσάς να πάει αδιάβαστος στην εκδήλωση, σήμερα θα σας μιλήσω για τα δύο βιβλία του Νορβηγού συγγραφέα που διάβασα αυτό το καλοκαίρι. Ο Λυτρωτής και οι Κυνηγοί Κεφαλών ανήκουν στην pocket size σειρά των εκδόσεων ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ και είναι αντιπροσωπευτικές επιλογές της γραφής του Nesbo, ευχάριστα στην ανάγνωση και πάνω από όλα προσιτά στον καθένα μας. Μην αργείτε, δύο εβδομάδες έμειναν!

Κυνηγοί Κεφαλών
  Οι Κυνηγοί Κεφαλών, ένα από τα τρία βιβλία του Nesbo που δεν πρωταγωνιστεί ο ιδιαίτερος επιθεωρητής Χάρι Χόλε, είναι ένα ολιγοσέλιδο δροσερό αεράκι στα πρόσωπα των αναγνωστών. Ο Ρότζερ, κυνηγός επιχειρηματικών ταλέντων στο Όσλο, ζει μια πολυδάπανη οικογενειακή ζωή, χορηγός της οποίας δεν είναι η νόμιμη εργασία του. Για να μπορέσει να καλύψει τις ανάγκες του κλέβει πανάκριβα έργα τέχνης και τα μεταπουλά στην μαύρη αγορά. Στην τελευταία του κλοπή όλα θα πάνε στραβά και θα αναγκαστεί να παλέψει για να μείνει ζωντανός και να μην του πάρουν ότι εκείνος αγαπά περισσότερο στον κόσμο, την γυναίκα του.
  Το βιβλίο, όπως αναφέρεται και στις περισσότερες κριτικές που έχω διαβάσει, αποπνέει ένα Ταραντινικό αέρα. Η γραφή έχει γρήγορο ρυθμό και είναι κινηματογραφικά δοσμένη, όσο για την ιστορία, σελίδα με την σελίδα (κατά το μέρα με την μέρα!) μπερδεύεται ακόμα περισσότερο. Το τέλος της ιστορίας όμως, ικανοποιεί και τα πιο αυστηρά μάτια.

Ο Λυτρωτής
  Πριν σας συστήσω τον Λυτρωτή πρέπει να σας εξομολογηθώ ότι δεν έχω διαβάσει κάποιο άλλο της σειράς με τον Χάρι Χόλε. Για τον λόγο αυτό δεν θα μπω καν στην διαδικασία να το συγγρίνω με άλλα δείγματα της γραφής του.
  Ένα Llama Minimax με σιγαστήρα κροατικής παραγωγής υψόνεται και χτυπάει κατακούτελα τον στόχο του. Αυτό ήταν, η δουλειά στο Παρίσι είχε τελειώσει. Ο Λυτρωτής φεύγει για τον τελευταίο προορισμό του, το Όσλο, το συμβόλαιο θανάτου ενός κάποιου Γιον Κάρλσεν τον περιμένει. Κάπως έτσι ξεκινά η ιστορία του Λυτρωτή, εξελίσσεται σε ένα άγριο ανθρωποκυνηγητό και στο τέλος μετατρέπεται σε ένα ακόμα παιχνίδι άγραφων κανόνων την ζωής. Ο Χάρι Χόλε κρατά την ισορροπία της αφήγησης, μιας που δεν μπορεί να το κάνει μέσα του, και τα πρόσωπα που εμπλέκονται στην αφήγηση είναι σχεδόν ανάλογα με τις εξακόσιες κάτι σελίδες του συγγράμματος.
  Το βιβλίο δεν διαθέτει κάτι λιγότερο από όλα τα υπόλοιπα αστυνομικά. Πυροβολισμοί, σπαζοκεφαλιές, αθώοι νεκροί και πολλά-πολλά στοιχεία γεμίζουν τις παραγράφους του. Παρότι κομμάτι μιας δεκάτομης σειράς, ο Λυτρωτής μπορεί να διαβαστεί αβίαστα και από άτομα που δεν έχουν επαφή με το φαινόμενο Nesbo, μιας και δεν έχει ουσιαστική σύνδεση με τα προηγούμενα. Κατά την γνώμη μου βέβαια, ο μέσος αναγνώστης θα πρέπει να οπλιστεί με υπομονή. Οι χαρακτήρες που εμπλέκονται είναι πάρα πολλοί και οι λεπτομέρειες της αφήγησης αρκετά απαιτητικές. Παρόλα αυτά, είναι ένα καλό βιβλίο, σχετικά αντάξιο της μεγάλης φήμης του συγγραφέα.

Wednesday, August 26, 2015

10 + 1 Random Facts About Me

  Η ελληνική μπλογκόσφαιρα μεγαλώνει! Πολλά άτομα, αναμεσά τους και εγώ, ενταχθήκαμε στο blogging το τελευταίο διάστημα. Έτσι, η Overtheplace βρήκε ένα διασκεδαστικό και συνάμα απλό τρόπο να γνωριστούν παλιά και νέα μέλη μεταξύ τους, μια λίστα με 11 τυχαία πράγματα για τον καθέναν από μας. Λοιπόν, ξεκινώ!

Γειά σας!

  1. Πρώτο και καλύτερο, δεν είμαι καθόλου καλή στις εισαγωγές και ειδικά όταν πρόκειται να μιλήσω για τον εαυτό μου!
  2. Να είδατε, άρχισα και ούτε που συστήθηκα! Με λένε Ιωάννα, κατάγομαι από την όμορφη Άνδρο και σε ένα μήνα ακριβώς από τώρα θα κλείσω τα είκοσι.
  3. Σπουδάζω σε μία από τις σχολές τις Φιλοσοφικής και ο τομέας που μάλλον θα με φορτωθεί φέτος είναι η Μετάφραση!
  4. Διαβάζω από τότε που μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου! Μια ανάμνηση που πρόσφατα μοιράστηκα και με τον πατέρα μου είναι όταν χρόνια πριν, δεν θα είχα κλείσει τα εννιά, ένας φίλος του με είδε να διαβάζω στην αυλή του σπιτιού και ήρθε να με ρωτήσει αν έχει γίνει κάτι. Ο άνθρωπος δεν πίστευε ότι είχα περάσει όλο το απόγευμα διαβάζοντας γιατί μου άρεσε. Νόμιζε ότι πολύ πιθανόν να με έχει μαλώσει κάποιος ή να έχω τσακωθεί με κάποια φίλη. (Btw, θυμάμαι ακόμα και τι διάβαζα, το Κόρη σε τιμή ευκαιρίας!)
  5. Άλλη μια μεγάλη μου αγάπη είναι ο κινηματογράφος, την οποία προσπαθώ να συνδυάσω με την λογοτεχνία. Αγαπημένος μου ηθοποιός είναι ο Βαγγέλης Μουρίκης και αγαπημένη μου ταινία το The Freaks.
  6. Στο πέντε έγραψα την λέξη συνδυάσω, αυτό γιατί κάνω συλλογή από βιβλία που έχουν ή θα γίνουν ταινίες!
  7. Με την μουσική, δυστυχώς, δεν τα πάω όσο καλά θα ήθελα. Δεν ξέρω κάποιο μουσικό όργανό, αλλά τα ακουστικά δύσκολα ξεκολλάνε από τα αφτιά μου και μέρα και νύχτα! Αγαπημένος μου τραγουδοποιός είναι ο Παυλίδης!!!! (Όσοι με ακολουθείτε στο instagram πρέπει να το έχετε καταλάβει!)
  8. Άλλο ένα από τα χόμπι μου είναι η φωτογραφία. Δεν ξέρω αν είμαι καλή σε αυτό, αλλά το προσπαθώ και αυτό έχει σημασία!
  9. Όταν ήμουν μικρή, με κοίμιζαν με τις περιπέτειες του Οδυσσέα. Χρωστάω πολλά ευχαριστώ στον παππού μου για όλη την αγάπη και το ενδιαφέρον μου για τα βιβλία από εκείνα τα λογοτεχνικά νανουρίσματα!
  10. Όσον αφορά το διαδίκτυο, περνάω αρκετές ώρες διαβάζοντας ιστολόγια και διάφορους άλλους ιστότοπους. Αγαπημένος μου είναι το Buzzfeed
  11. Τελευταίο αλλά πιο παράξενο από όλα, κοιμάμαι πάντα με ένα βιβλίο δίπλα στο κρεβάτι μου. Μάλιστα ανάλογα τον ύπνο που θα κάνω, θα εξαρτηθεί και το χρονικό διάστημα που το βιβλίο θα παραμείνει δίπλα στο μαξιλάρι μου! Αν αναρωτιέστε, οι Χίλιες και μία νύχτες κατέχουν το ρεκόρ της μακροβιότερης παραμονής...
Ελπίζω να με μάθατε λιγάκι μέσα από αυτό το ποστ. Η αλήθεια είναι ότι γράφοντας για αυτά ένιωσα να με γνωρίζω και η ίδια λίγο καλύτερα!

Thursday, August 20, 2015

Ο Χάρι Χόλε ταξιδεύει

  Μια μεγάλη φθινοπωρινή έκπληξη περιμένει τους οπαδούς της αστυνομικής λογοτεχνίας, ο Jo Nesbo έρχεται στην Ελλάδα! Μικροί και μεγάλοι θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν από κοντά τον δημιουργό του Χάρι Χόλε και του Δόκτορος Παρδαλού σε μια μοναδική εκδήλωση του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών στις 18 Σεπτεμβρίου. Την διοργάνωση συνυπογράφουν οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, η πρεσβεία της Νορβηγίας και το Megaron Plus. Ακόμα δεν έχουν ανακοινωθεί περισσότερες πληροφορίες γύρω από το πολυαναμενόμενο event. Η Λέσχη Noir όμως έχει δεσμεύσει ήδη 200 προσκλήσεις για τους εγγεγραμμένους χρήστες της που θα εκδηλώσουν ενδιαφέρον και ταυτόχρονα διεξάγει ένα διαγωνισμό για τα 40 πιο τυχερά της μέλη στα οποία δίνει την δυνατότητα να συναντήσουν και να μιλήσουν από (πολύ) κοντά με τον Νορβηγό συγγραφέα.

  Για ακόμα περισσότερα νέα και πληροφορίες επισπευτείτε την ανακοίνωση των εκδόσεων ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ: http://www.metaixmio.gr/news/54505-nesbo_athina_septemvrios.aspx

Friday, August 14, 2015

Μπουκοβσκο-αναγνώσεις

 Θυμάμαι ακόμα τον σχολιασμό από την Βρόμικη τριλογία της Αβάνας του Πέδρο Χουαν Γκουτιέρες, "είναι ο Μπουκόβσκι της Λατινικής Αμερικής". Δεν ήταν η πρώτη φορά που άκουγα για τον συγγραφέα του Λος 'Άντζελες, αλλά σίγουρα ήταν η πρώτη φορά μου μπήκα στον πειρασμό να ψάξω για αυτόν στο διαδίκτυο. Διάβασα κάποια ποιήματα, σύντομα όμως είχα απορροφηθεί από τον Κουβανό λογοτέχνη και τα βιβλία του Τσάρλς κρύφτηκαν στις ατελείωτες λίστες λογοτεχνημάτων που θέλω να διαβάσω. Λίγο καιρό αργότερα, και έχοντας τελειώσει τους πρώτους δύο κύκλους του Californication, ανακαλύπτω ότι ο κεντρικός χαρακτήρας της σειράς είναι εμπνευσμένος και βασισμένος στον πρόσωπο του Χανκ Τσινάνσκι, του ήρωα-άλτερ έγκο του Τσαρλς Μουκόβσκι. Τύχη, ριζικό, Κισμέτ, πες τε το όπως θέλετε, μια βδομάδα μετά το πρώτο βιβλίο του ήταν ήδη στην βιβλιοθήκη μου!


 Πρώτα διάβασα τον Βρόμικο κόσμο. Τον είχα αγοράσει από το παζάρι του Βήματος 98,9 και άνηκε στη σειρά των απαγορευμένων ερωτικών αριστουργημάτων μαζί με βιβλία του Σαντ και του Λόρενς. Εν συντομία, το περιεχόμενο του ήταν κάποια επιλεγμένα διηγήματα του συγγραφέα από μια παλαιότερη συλλογή του. Το βιβλίο αυτό κατάστρεψε μονομιάς όλες τις διθυραμβικές κριτικές που διάβαζα κατά καιρούς για τον Μπουκόβσκι. Τα κείμενα ήταν στεγνά, φορτωμένα με ένα μείγμα νατουραλισμού, αρνητισμού και καλτίλας, χωρίς να υπάρχει κάτι στο τέλος των στοιβαγμένων λέξεων, χωρίς ένα επιμύθιο. Οι σελίδες γυρνούσαν όλο και πιο αργά καθώς περνούσαν οι μέρες. Αυτός ήταν ο Μπουκόβσκι, ο ανατρεπτικός συγγραφέας της υπόγειας ζωής του Λος Άντζελες, ο άνθρωπος που έγινε σύμβολο του βρόμικου ρεαλισμού; Να μου λείπει, η απογοήτευση ήταν πολύ μεγαλύτερη της αδημονίας. Θα συνέχιζα να διαβάζω Καραγάτση, αν…


 Αν στα χέρια μου δεν είχε πέσει κατά σύμπτωση το Τοστ Ζαμπόν. Ξεχασμένο σε κάτι στοίβες έπεσε στα χέρια μου λίγο πριν τις διακοπές. Το πήρα δίχως πολύ να το σκεφτώ ανάμεσα στα άλλα βιβλία που είχα μαζί μου με την σκέψη της τελευταίας εναλλακτικής και εν τέλη ήταν το πρώτο που διάβασα! Μέσα από τον μικρό Χανκ ο Μπουκόβσκι γράφει για τα παιδικά του χρόνια, την γνωριμία του με τον κόσμο και την λογοτεχνία, την διαφορετικότητα και τους γονείς του. Πιάνει κάθε τι αντιπροσωπευτικό του Αμερικάνικου ονείρου (την μεγάλη ζωή, τα χρήματα και την θεία οικογένεια) και τα κατατροπώνει μέσα σε μερικές εκατοντάδες σελίδες. Το περίεργο της όλης υπόθεσης είναι ο τρόπος που το πετυχαίνει αυτό ο συγγραφέας. Κατά την γνώμη μου, δεν διαδραματίζουν τόσο σημαντικό ρόλο οι τοποθετήσεις του γύρω από το σάπιο και άδικο αυτού του κόσμου, όσο η εικόνα ενός παιδιού που βλέπει τόσο ρεαλιστικά τον κόσμο γύρω του, που ξέρει ήδη από την τόσο τρυφερή του ηλικία ότι οι προϋποθέσεις του δεν πληρούνται για τα κριτήρια του καλού κόσμου. Το Τοστ Ζαμπόν ήταν αρκετό για να επιστρέψει ο Μπουκόβσκι στην προ Βρόμικου Κόσμου εποχή, στο πάνθεον των λογοτεχνών-φωτογράφων του σύγχρονου κόσμου.
 Ήδη στα χέρια μου βρίσκονται «Οι Γυναίκες» και «το Χόλυγουντ», μείνετε συντονισμένοι λοιπόν γιατί και άλλες Μπουκοβσκο-αναγνώσματα έχουν σειρά!

Friday, August 7, 2015

Όπου δεν υπάρχει φαντασία, δεν υπάρχει τρόμος III

  Το τρίτο και τελευταίο μέρος του αφιερώματος στον Σέρλοκ Χολμς είναι γεγονός. Σε αυτή την ανάρτηση θα περάσουν από τα μάτια σας οι δύο ταινίες του  Guy Ritchie και η τελευταία του Bill Condon, ή για να γίνω πιο κατανοητή, τα πρόσωπα του Robert Downey Jr και του Ian McKellen (ο Γκάνταλφ χωρίς την γενειάδα του, δηλαδή).
  Ήταν κάπου τον Νοέμβριο του 2009, όταν περνώντας έξω από ένα κινηματογράφο, είδα μερικά χρωματισμένα γράμματα να σχηματίζουν τις λέξεις Sherlock Holmes. Αυτό ήταν, ο ήρωας που με είχε ταξιδέψει με τόσες ιστορίες θα έπαιρνε σάρκα και οστά μπροστά στα μάτια μου. Τα εισιτήρια έκλεισαν και σύντομα ο Robert Downey Jr (που για τουλάχιστον μια βδομάδα υπήρξε ο αγαπημένος μου ηθοποιός) έσωζε τον μικρόκοσμο της Αγγλικής αριστοκρατείας και ο  Jude Law, πάντα πίσω του, φυλούσε τα νότα τους και έβαζε σε λογική της χαοτικές τους σκέψεις. Η ταινία είχε άμεση επιρροή από τα κόμιξ του Lionel Wingram, αλλά και από τον κλασσικό ήρωα του Conan Doyle. Υπήρχαν τα περισσότερα από τα "κλισέ" που ακολουθούν τον φανταστικό ήρωα, όμως η πλοκή του έργου ήταν αρκετά απομακρυσμένη από τις κλασσικές ιστορίες που έχουμε συνηθίσει. Ως γενικό σύνολο σίγουρα δεν ήταν άσχημο. Το έργο ήταν γεμάτο δράση και η παραγωγή πραγματικά γενναιόδωρη. Δυστυχώς, παρακολουθώντας αργότερα άλλες ταινίες του Downey κατάλαβα ότι το ταλέντο του περιορίζεται σε ένα μονάχα καλούπι, αυτό του Iron Man. Παρόλες τις προσπάθειες που έκανα να δω την ταινία χωρίς το φάντασμα της Marvel να με κυνηγά, δεν τα κατάφερα.
  Δύο χρόνια μετά, με το Παιχνίδι των σκιών να έχει πρωτοβγεί, κατάλαβα ότι ο Σέρλοκ Σουπερ Ήρωας δεν ήταν τελικά και τόσο κακή ιδέα. Η γνωστή δυάδα ξαναβγαίνει από το διαμέρισμα της Baker Street αυτή τη φορά για να αντιμετωπίσει τον αιώνιο εχθρό του Σέρλοκ, τον διαβολικό Δόκτωρ Μοριάρτι. Η δεύτερη ταινία ήταν εξίσου ενεργειακά έντονη με την πρώτη με πολλές σκηνές σωματικής αλλά και πνευματικής δράσης να την πλαισιώνουν. Η πλοκή πάλι ξέφευγε κατά πολύ από τα συνηθισμένα και για να κρατηθεί η ισορροπία μεταξύ οθόνης και βιβλίου ο σεναριογράφος επιστράτευσε αρκετά πρόσωπα των λογοτεχνικών ιστοριών. Γεμάτο από χαρακτήρες και σκηνές, το Παιχνίδι των σκιών έδωσε ένα θαυμάσιο τέλος στον Σέρλοκ Χολμς Man(!) ενθουσιάζοντας τους θαυμαστές της έβδομης τέχνης και της λογοτεχνίας.
 Ο κύριος Χολμς έκανε την πρεμιέρα του πριν από περίπου ενάμιση μήνα και έδωσε ίσως την πιο ανατρεπτική μορφή του μεγάλου ντεντέκτιβ μέχρι τώρα.  Θυμάστε τον νεαρό άνδρα που διασχίζει τα στενά του Λονδίνου με την σβελτάδα αίλουρου;  Έ να τον ξεχάσετε! Κάπου μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο ο Σέρλοκ, σε ηλικία άνω τον 90 ετών, ζει στην εξοχή  μαζί με την οικονόμο του και τον γιο της.  Ο αποσυρμένος πλέον ερευνητής περνάει την μέρα του ασχολούμενος με την μελισσοκομία, την λατρεμένη τέχνη στην οποία προσπαθεί να μυήσει και τον λιλιπούτιο φίλο του. Παρακολουθεί τον εαυτό του στο σινεμά και διαβάζει τα κατορθώματα του σε βιβλία  απογοητευμένος, καθώς όπως λέει τα περισσότερα είναι σκαρώματα του Γουάτσον και όχι η πραγματικότητα. Ιδιαίτερο κομμάτι της ιστορίας είναι η τελευταία υπόθεση του ντετέκτιβ, την οποία ο ίδιος προσπαθεί να θυμηθεί για να την μεταφέρει στο χαρτί. 
  Η εν λόγω ταινία είναι πολύ διαφορετική από ότι έχουμε δει σε κινηματογράφο και τηλεόραση. Ο  Ian McKellen δίνει για ακόμα μια φορά τον καλύτερο εαυτό, θυμίζοντας ότι η υποκριτική ικανότητα δεν έχει ηλικία.  Ταυτόχρονα, το έργο διαθέτει το στοιχείου του συναισθηματισμού που λείπει σε όλα τα υπόλοιπα παραδείγματα του αφιερώματος. Τέλος, το σενάριο είναι βασισμένο στο βιβλίο « A Slight Trick of the Mind» του Mitch Cullin, το οποίο θα φροντίσω να προμηθευτώ όσο πιο σύντομα γίνεται!


  Χάρηκα πολύ που μέσω αυτού του αφιερώματος μου δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσω για τον αγαπημένο μου ήρωα. Ο λόγος δεν είναι μόνο οι ασυναγώνιστες στιγμές σασπένς που μου έχει χαρίσει με τις ιστορίες του σε οποιαδήποτε μορφή του, αλλά και το γεγονός ότι με εισήγαγε στον κόσμο της λογοτεχνίας, ο οποίος παραμένει πνευματικό μου σπίτι μέχρι και τώρα. Ευχαριστώ Σέρλοκ!

Wednesday, July 29, 2015

Ραντεβού στη Ripper Street

  Τι δουλειά έχει ο Φιτζγουίλιαμ της Jane Austen με τον Μπρον από το Game of Τhrones και το alter ego του House τον 19 αιώνα; Ο επιθεωρητής Ριντ παρέα με τον καλόκαρδο Μπένετ και τον γιάνκη πρώην στρατιωτικό-νυν γιατρό-ιατροδικαστή Τζάκσον βολτάρουν στα στενά του Whitechapel λύνοντας μυστήρια και κάνοντας τον κόσμο του ανατολικού Λονδίνου λίγο καλύτερο.
  Το Ripper Street δεν είναι ακόμα μία σειρά εποχής αστυνομικού ενδιαφέροντος, ή τουλάχιστον δεν είναι μόνο αυτό. Στα εξηντάλεπτα αυτοτελή επεισόδια της ο θεατής συναντά εικόνες βαθιά κοινωνικές που καμία άλλη σειρά δεν έχει προβάλλει μέχρι τώρα (από όσες έχω δει εγώ). Χαρακτηριστικά, σε κάποια επεισόδια γίνεται λόγος, μέσω ενός εγκλήματος συνήθως, για τις τερατογεννήσεις, τα ανθρώπινα τσίρκο και τις εκτρώσεις εκείνη την εποχή. Αντίστοιχα, η σειρά εκμεταλλεύεται αρκετά στοιχεία και από την πλευρά της τεχνολογίας και της ιατρικής εκείνη την περίοδο. Έντονη είναι και η παρουσία της γυναικείας δράσης που εκείνο τον καιρό μπαίνει ενεργά στον πολιτικό και εργασιακό τομέα. Καταστάσεις, λοιπόν, που ο σύγχρονος κόσμος δεν γνώρισε ποτέ ή έχει λησμονήσει με την πάροδο των χρόνων, κάποτε ήταν πραγματικότητα και μάλιστα σκληρή για τον ήδη πεινασμένο και εξαθλιωμένο κόσμο της μεταμεσαιωνικής Ευρώπης. Αυτή την πραγματικότητα μεταφέρει φανταστικά η σειρά στις οθόνες μας ξεφεύγοντας από τα κλισέ της ωραιοπάθειας και της αυστηρότητας που διέπουν τα σήριαλ εποχής.
  Μετά από δύο χρονιές που η παραγωγή πάλευε με τα σκοτάδια του συρταριού, ήρθε η Amazon και χρηματοδότησε την τρίτη σεζόν. Το Ripper Street όρμησε δυναμικά και ήταν τέτοια η αγάπη και η ανταπόκριση του κόσμου που πριν από λίγες εβδομάδες έπεσαν οι υπογραφές για άλλες δύο σεζόν. Την προτείνω ανεπιφύλαχτα, λοιπόν, σε όλους τους λάτρεις των σειρών εποχής και μυστηρίου. Είναι ένα αυθεντικό διαμάντι στο κόσμο της μικρής οθόνης, σκληρό αλλά και φωτεινό ταυτόχρονα!

Tuesday, July 14, 2015

Όπου δεν υπάρχει φαντασία, δεν υπάρχει τρόμος ΙΙ

  Λόγω περιορισμένου χρόνου, αλλά και έλλειψης γνώσεων θα μιλήσω μόνο για τις σειρές Sherlock(2010) και Elementary(2012). Θα ήθελα πάρα πολύ να κάνω μια μικρή αναφορά στις παραγωγές του 1965 και του 1984. Δυστυχώς, όμως είναι πολλά τα επεισόδια και ούτε ένα κύκλο από την κάθε μία δεν προλαβαίνω να δω.

   Το αφιέρωμα μας στον Σέρλοκ Χόλμς συνεχίζεται, αυτή τη φορά με την τηλεοπτική πλευρά του γνωστού ήρωα. Πότε ασπρόμαυρος, πότε σε κινούμενο σχέδιο και πότε προσαρμοσμένος σε άλλες κοινωνίες και εποχές, ο Σέρλοκ είναι αγαπημένος και στην μικρή οθόνη. Ειδικά, η τελευταία πενταετία επιφύλαξε μεγάλες αλλαγές στο πρότυπο του ντετέκτιβ με δύο παραγωγές που άλλαξαν μια για πάντα την εικόνα του στο ευρύ κοινό.
  Στα δικά μας τώρα. Έτος 2010, στο πολυαγαπημένο Λονδίνο, ο SHERLOCK λύνει μυστήρια για λογαριασμό της Scotland Yard. Σήματα κατατεθέν του είναι η καμπαρντίνα, το μυαλό ξυράφι και ένα κινητό κολλημένο στο χέρι με το οποίο τρολλάρει όλο τον κόσμο. Καλά ακούσατε! Πάνε τα τηλεγραφήματα και οι ομάδες παιδιών που είχε για πληροφοριοδότες του ο Χολμς. Σύμμαχος του το διαδίκτυο, το iphone και φυσικά ο Dr.Watson. Η πρώτη επαφή τους είναι κανονική ψυχρολουσία, όμως η περιπέτεια ξεκινά και η ιστορία ξαναγράφεται. Σε αυτή τη μορφή του Σέρλοκ λίγα πράγματα στην ουσία έχουν αλλάξει. Lestrade, Κυρία Hudson και Moriarty είναι στην παραδοσιακή τους θέση. Μόνο η τεχνολογία, το μεγαλύτερο ατού του Benedict Holmes, φαίνεται να έχει διεισδύσει μέχρι το DNA του ντετέκτιβ. Ο Cumberbatch (Sherlock) και Freeman (Watson) δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό και καθηλώνουν ακόμα και τους πιο αυστηρούς κριτές.
  Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ο Sherlock βρίσκεται σε κέντρο αποτοξίνωσης από ναρκωτικές ουσίες στη Νέα Υόρκη. Ευφυής, αλλά αυτοκαταστροφικός δεν αντέχει τους γύρω του ούτε και τον εαυτό του. Στο πλάι του βρίσκεται μια πρώην χειρούργος/σύντροφος νηφαλιότητας η Jane Watson(!). Οι συστάσεις γίνονται και η δράση δεν αργεί να ξεκινήσει. Σε αυτή την περίπτωση δεν αλλάζει μόνο ο χώρος, ο χρόνος και το φύλο του Watson. Αλλάζει και μια ολόκληρη σειρά γεγονότων γύρο από τον νεοϋορκέζο Sherlock, τα οποία δεν θα αποκαλύψω για να μην κάνω spoiler. Σε αυτή τη σειρά ο Σέρλοκ είναι το κακό αγόρι, είναι εξάλλου ένας ρόλος που ταιριάζει γάντι στο Jonny Lee Miller (Trainspotting). H Lucy Liu,  από την άλλη, ενσαρκώνει την ήρεμη δύναμη του ELEMENTARY στο ρόλο της Watson και της πάει πολύ!  
  Όποια από τις δύο σειρές επιλέξετε να δείτε (ή και τις δύο) υπόσχομαι να σας αφήσουν ενθουσιασμένους. Είτε είσαι οπαδός των γραπτών του Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόυλ είτε απλά λάτρης των καλών τηλεοπτικών σειρών, το Sherlock και το Elementary θα γίνουν η καλύτερη παρέα σου για το καλοκαίρι!

Saturday, July 11, 2015

Όπου δεν υπάρχει φαντασία, δεν υπάρχει τρόμος

  Την επόμενη εβδομάδα βγαίνει στις αθηναϊκές αίθουσες η νέα ταινία του Σέρλοκ Χόλμς και όπως καταλαβαίνεται οι επόμενες αναρτήσεις είναι αφιερωμένες στον αγαπημένο ντετέκτιβ μικρών και μεγάλων.  Το πρώτο μέρος του αφιερώματος έχει να κάνει με τον κλασσικό ήρωα που γνωρίσαμε μέσα από τα βιβλία του Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόυλ.
  Ψηλός, λεπτός και πάντα προσεγμένα ντυμένος, ο Σέρλοκ Χόλμς κάνει την εμφάνιση του στο αναγνωστικό κοινό το 1887 στο περιοδικό The Strand με την "Σπουδή στο Κόκκινο". Σε διάστημα σαράντα χρόνων ακολουθούν ακόμα τρία μυθιστορήματα και πενήντα έξι αυτοτελή διηγήματα. Τον ρόλο του αφηγητή στα λογοτεχνήματα αναλαμβάνει ο πιστός φίλος και συνεργάτης του Χόλμς, Τζον Γουάτσον, που τον βοηθάει να λύσει τα μυστήρια και ταυτόχρονα μεταφέρει τις περιπέτειες τους στον πεινασμένο μεταφορικά και κυριολεκτικά κόσμο του Λονδίνου.
   Το κυνηγετικό καπέλο, η πίπα και ο αριθμός 221Β της Μπέικερ στριτ γίνονται αιώνια σύμβολα της ευφυΐας και του θρύλου του Χόλμς. Ο ίδιος ακολουθεί μία και μόνο μέθοδο για να λύσει τα μυστήρια που του αναθέτονται, την παρατήρηση και την λογική. Δεν υπάρχουν μεταφυσικά ή ανεξήγητα πράγματα για το αυστηρά υπολογιστό μυαλό του ντετέκτιβ, μόνο στοιχεία που ακόμα δεν έχουν βρεθεί.
   Αιώνιος εχθρός του Σέρλοκ είναι ο Μοριάρτι {Mort is art(ο θάνατος είναι τέχνη) λένε οι κακιές οι γλώσσες!}, καθηγητής μαθηματικών στο επάγγελμα και κακός από χόμπι. Μαζί ενσαρκώνουν ένα αξεπέραστο δίδυμο καλού και κακού χαρίζοντας στιγμές έντονης εγκεφαλικής δράσης στους αναγνώστες. Το γυναικείο άρωμα είναι σχεδόν ανεπαίσθητο στην ντοϋλική γραφή, παρόλα αυτά υπάρχει μια γυναίκα που μπόρεσε να νικήσει τον Χόλμς, η Αϊρίν Άντλερ (αναφέρεται ως Η γυναίκα).
   Πέρα από την πένα του Κόναν Ντόυλ, έχουν αγγίξει και άλλοι συγγραφείς το πρότυπο του Σέρλοκ Χόλμς. Τελευταία και καλύτερη προσπάθεια ήταν του Antony Horowitz με το βιβλίο «Ο οίκος του μεταξιού». Το ύφος και η γραφή του βιβλίου ήταν πολύ κοντά σε εκείνα των αρχικών κειμένων, ενώ την υπογραφή του έβαλε και το Ίδρυμα Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόυλ.

*Για τον «Οίκο του μεταξιού» θα υπάρξει μελλοντική ανάρτηση καθώς είναι από τα βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν  

Wednesday, July 8, 2015

Τίποτα δεν συμβαίνει μα όλα γίνονται



  Το απόγευμα περνάει και τι πιο χαλαρωτικό από ένα φλιτζάνι τσάι και μια ταινία στο μπαλκόνι. Η μικρού μήκους ταινία του Eric Romer, μόλις δεκατριών λεπτών, είναι αρκετή για να σε μεταφέρει από το μπαλκόνι σου στο Παρίσι την δεκαετία του 60. Η Nadja, μια αμερικανή φοιτήτρια, περιφέρεται στους δρόμους της πόλης του φωτός, κάθεται μόνη της στα καφέ παρατηρώντας τους υπόλοιπους θαμώνες και εύχεται να μην χάσει ποτέ επαφή με το Παρίσι. Ανθρώπινη και ταυτόχρονα μαγευτική μέσα στην απλότητα της η Nadja γίνεται η καλύτερή σου φίλη, κάθεσαι και εσύ μαζί της στο τραπέζι του καφέ και βρίσκεσαι δίπλα της στο συρμό από το πανεπιστήμιο.
  Θα βάλω το link από κάτω για όποιον θέλει να ρίξει μια ματιά στην ταινία. Πρέπει όμως να υπογραμμίσω ότι η ταινία είναι στα γαλλικά με αγγλικούς υπότιτλους. Ελπίζω να μην αποτελεί μεγάλο πρόβλημα!

Μέρος πρώτο
Μέρος δεύτερο

Thursday, June 25, 2015

Πάντα πονάνε τα φιλιά τα δανεικά

  Και ενώ εγώ χάνομαι στον απέραντο ωκεανό της εξεταστικής, βρίσκω χρόνο μόνο για διάβασμα, ύπνο και ραδιόφωνο (άντε και λίγο Μπουκόφσκι), θα σας παρουσιάσω το μικρό διαμάντι που ανακάλυψα μόλις σήμερα από το σταθμό της Μέντα 88,0.



  Πρόκειται για το νέο single της Ευσταθίας, το οποίο, πιστέψτε με, δεν θα περάσει καθόλου στα «Διακριτικά». Η αγαπημένη ελληνίδα ερμηνεύτρια, μουσικός και προσφάτως θεατρική συγγραφέας ετοιμάζει την νέα της δισκογραφική δουλειά και μας χαρίζει αυτό το τραγούδι ως προάγγελο της.

Thursday, June 18, 2015

Μπέκας, είπε. Αστυνόμος Μπέκας.


  Ο Γιάννης Μαρής, κατα κόσμον Γιάννης Τσιριμώκος, υπήρξε ένας από τους πιο δραστήριους και πολυγραφότατους λογοτέχνες του προηγούμενου αιώνα. Δημοσιογράφος σε πολλές εφημερίδες, σεναριογράφος, θεατρικός συγγραφέας και πατέρας του αστυνομικού μυθιστορήματος στην Ελλάδα, είναι μόνο μερικοί τίτλοι που χαρακτηρίζουν το προσωπικό του έργο.
  Αντίθετα με τον εμπνευστή του, ο αστυνόμος Μπέκας ήταν ένας μάλλον λαικού τύπου άνθρωπος, παραδοσιακός και με αυθεντικά στοιχεία. Η καλοκάγαθη εικόνα του ξεγελούσε την δαιμόνια ευφυΐα του στα αστυνομικά θέματα.  «Αυτός, λοιπόν, ο ντόμπρος, τίμιος, αυθεντικός και λιγάκι πρωτόγονος άνθρωπος», που έχει την εικόνα του Ηρακλή Πουαρό και το ξάγρυπνο πνεύμα του Σέρλοκ Χόλμς, έχει και κάτι πολύ παράδοξο. Παρότι είναι εμβληματική φιγούρα στο αστυνομικό μυθιστόρημα, έχει σχετικά μικρή παρουσία στο συνολικό έργο του Μαρή. Πιο συγκεκριμένα, εμφανίζεται σε είκοσι από τα σαράντα δύο μυθιστορήματα του συγγραφέα και από αυτά σχεδόν μόνο στα μισά συμμετέχει στην πλοκή εξαρχής.
  Το παράδοξο, βέβαια του τόσο γνωστού ήρωα αιτιολογείται και από μια άλλη ιδιότητα του Μπέκα, αυτή του τηλεοπτικού-αστυνομικού ερευνητή. Μυθιστορήματα του Γιάννη Μαρή έχουν μεταφερθεί πολλές φορές στην τηλεόραση, με τελευταία απόπειρα αυτή του Alpha το 2006, όπου ο Μπέκας ντύθηκε Ιεροκλής (!!!) και έλυνε μυστήρια στην σύγχρονη αυτή φορά Αθήνα. Μπορεί τα πλάνα να μην μεταφέρουν ακριβώς την μαγεία της περιγραφής των βιβλίων, παρόλα αυτά παραμένει μια εξαιρετική σειρά, πολύ κοντά στο πνεύμα των βιβλίων.

Υγ. Τα μυθηστορήματα του Γιάννη Μαρή κυκλοφούν σε προσιτές τιμές, ενώ μπορεί να τα βρει κανείς και σε εκδόσεις εφημερίδων. Αν κάποιος ενδιαφέρεται για μια ξενάγηση στην Αθήνα του '70 με αστυνομική χροιά αξίζει να τα διαβάσει!

Sunday, June 14, 2015

Ας γελάσω


   Εδώ και ώρα προσπαθώ να βρω λέξεις να περιγράψω το βιβλίο που άλλαξε την λογοτεχνία στα μάτια μου και δεν το καταφένρω. Πειραιάς, δεκαετία του '50, ένα εργοστάσιο μεταποιημένο σε εργατικές πολυκατοικίες. Αυτό είναι το 10. Αλλά όχι μόνο αυτό. Ιστορίες ανθρώπων που μπλέκονται μεταξύ τους και φτιάχνουν ένα σύμπαν από ζωές σε ένα τόπο δίχως μέλλον. Το 10 είναι κάτι παραπάνω από ένα λογοτεχνικό βιβλίο, τολμώ να πω, είναι ένα τοιχογράφημα ενός ολόκληρου μικρόκοσμου. Ένα βιβλίο-ενθύμιο μιας γενιάς που πέρασε ανεπιστρεπτί και μιας εποχής που άφησε τα πιο καλοχαραγμένα σημάδια της στην ελληνική κοινωνία.
  Πέρα όμως από τα πιθανά ρεαλιστικά στοιχεία της πλοκής, ο Καραγάτσης προσθέτει με τον δικό του μοναδικό τρόπο τον ερωτισμό στο κείμενο. Πιο συγκεκριμένα, σχεδόν σε κάθε σελίδα του βιβλίου περιλαμβάνεται και κάποια περιγραφή σεξουαλικού περιεχομένου ή έστω κάποιο ψήγμα αυτής. Αυτός ίσως είναι ο κυριότερος λόγος που δεν έχει αναγνωριστεί η πραγματική αξία αυτού του βιβλίου. Όπως και να 'χει, η σεξουαλική χροιά είναι βασικό χαρακτηριστικό της γραφής του Καραγάτση και μόνο να προσδόσει στο κείμενο μπορεί.
    Η ασταμάτητη ροή του 10 παραμένει μέχρι και σήμερα, για άλλους λόγους, ατέρμονη. Ο συγγραφέας απεβίωσε και δεν κατάφερε να τελειώσει αυτό που άρχισε. Μελετητές υποστηρίζουν πως η τελική μορφή του έργου θα ήταν κάτι παραπάνω από την διπλάσια της υπάρχουσας μορφής. Προσωπικά, αυτό το γλυκόπικρο του παραμυθιού χωρίς τέλος, με έκανε να αγαπήσω ακόμα περισσότερο το βιβλίο και τους ήρωές του. Τους έδινα εγώ το τέλος που ήθελα.
  Κλείνοντας θα πρέπει να αναφέρω την σειρά του Αλφα που βασίστηκε στο ομώνυμο βιβλίο, το 10. Χρόνια μετά και όπως ανατρέχω στο βιβλίο, με την ίδια λαχτάρα ανατρέχω και στην σειρά. Σε όποιον αρέσουν οι καλογυρισμένες σειρές εποχής την συστήνω ανεπιφύλαχτα.

ΥΓ. Σύντομα θα έρθουν και άλλα αφιερώματα σε έργα του Καραγάτση!

Monday, June 8, 2015

Όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι

Παζάρι βιβλίου από το Βήμα FM


  Ας είναι καλά το καλοκαίρι, ήρθε και μας έφερε τα ωραιότερα παζάρια βιβλίου. Παζάρι βαμπιρικής λογοτεχνίας, παζάρι από τις εκδόσεις Άγρα, παζάρι από το Βήμα FΜ, που είχε μάλιστα και φιλανθρωπικό χαρακτήρα, και τέλος μια μίνι έκθεση βιβλίου στη μαρίνα Φλοίσβου με συμμετοχές από όλες τις εκδόσεις με χαμηλές προνομιακές τιμές.
  Οι αρχές Ιουνίου δεν σηματοδοτούν μόνο την έναρξη της χαράς κάθε βιβλιόφιλου, δίνουν επίσης ευκαιρίες στους αναγνώστες να διαβάσουν κάτι διαφορετικό από τα μέχρι τώρα αναγνώσματα τους χωρίς μεγάλο κόστος. Επιπλέον, με τέτοιου είδους event εντάσσεται νέο αίμα στο αναγνωστικό κοινό. Μπορεί να μην ήμουν ποτέ οπαδός της βαμπιρικής λογοτεχνίας, αλλά θα ήταν άδικο να μην αναγνωρίσω το πόσα νεαρά άτομα έκανε να κυκλοφορούν με ένα βιβλίο στο χέρι.
  Το καλοκαίρι ξεκίνησε και είτε βρίσκεστε σε κάποια ξαπλώστρα είτε κάτω από κάποιο air condition το βιβλίο είναι απαραίτητο. Καλή ανάγνωση, λοιπόν!

Friday, May 29, 2015

Η ενηλικίωση άργησε μια μέρα

Frances H
  Ασπρόμαυρη και ανέμελη, η Frances προσπαθεί να βρει την θέση της στη Νέα Υόρκη, όταν η καλύτερη φίλη και συγκάτοικος της την αφήνει για να μείνει σε άλλο διαμέρισμα. Η λίγο-κάτω από τα τριάντα ηρωίδα αντιμετωπίζει τα γνωστά προβλήματα της εν λόγω ηλικίας, μη σταθερή δουλειά, ακόμα πιο μη σταθερή στέγη και το πιο σημαντικό, αδυναμία στο να αποφασίσει και να διεκδικήσει τι θέλει.
  Η ενενήντα σχεδόν λεπτών ταινία του Noah Baumbach είναι ένα μικρό διαμάντι. Ρομαντική όσο πρέπει και αστεία σε αρκετά σημεία, είναι ένα easy going film (ας μου επιτραπεί η έκφραση!), που όμως αφήνει πολλά στο θεατή.
  Προσωπικά, αυτή η ταινία με έκανε να σκεφτώ την ενηλικίωση. Η ωριμότητα ενός ατόμου και η ανάγκη του να αναλάβει πλήρως την ευθύνη του εαυτού του τις περισσότερες φορές δεν είναι σύγχρονη με την ηλικιακή ενηλικίωση του. Αυτό το χάσμα αντικατοπτρίζει εύστοχα και ήπια το Frances Ha.
  
something to remember: "I like things that look like mistakes"

Thursday, May 14, 2015

Άστυ, 8 εβδομάδες, 168 ταινίες


  Όπως και κάθε χρόνο, έτσι και φέτος το Άστυ θα παρουσιάσει για ακόμα ένα καλοκαίρι το Ταινιόραμα. Παλιά και καινούργια διαμάντια της έβδομης τέχνης θα προβληθούν στις αίθουσες του αθηναϊκού κινηματογράφου στο διάστημα των ερχόμενων 8 εβδομάδων. Οι βραδιές θα έχουν αφιερωματικό χαρακτήρα σε μεγάλους σκηνοθέτες, αγαπημένους ηθοποιούς και χώρες παραγωγής ταινιών. Κάθε μέρα θα προβάλλονται τρεις ταινίες και ο θεατής θα μπορεί να παρακολουθεί και τις τρεις με ένα εισιτήριο των 7€ (μειωμένο 6€). Ειδικά για όσους επιθυμούν να παρακολουθήσουν μεγάλο μέρος των προβολών θα διατεθεί και κάρτα διαρκείας με 45€!

  Στη παρακάτω διεύθυνση μπορείτε να βρείτε αναλυτικά το πρόγραμμα προβολών του Άστυ: http://issuu.com/parepaketo/docs/tainiorama_2015_program_be3b14b18b1825/1?e=0/12214177 

Monday, May 11, 2015

Οι περιπέτειες του Χακ Φιν

  Παραμυθάς και ατρόμητος, ο Χακ Φιν μπλέκει σε αναρίθμητες περιπέτειες για να γλυτώσει τον ίδιο και τον φίλο του, τον νέγρο σκλάβο, Τζιμ από την καταπιεστικό μικρόκοσμο του χωριού τους. Κάπου ανάμεσα στα ταξίδια με την σχεδία και στα σκηνοθετικά τερτίπια του μικρού Φιν, έρχεται η καταπρόσωπο γροθιά του Μαρκ Τουέιν στον πουριτανικό κόσμο της Δύσης. Με αφηγητή ένα μικρό αγόρι, μόλις 13 ετών, ο συγγραφέας θίγει το θέμα της δουλείας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ατομικής ηθικής, που αδιαμφισβήτητα βρισκόταν σε μεγάλη σύγχυση εκείνη την εποχή. 
  Το βιβλίο έχει λογοκριθεί μέχρι και σήμερα για την γλώσσα του και για την επιλογή ορισμένων στερεότυπων χαρακτηριστικών που διάλεξε ο συγγραφέας να προσδώσει στους ήρωες του. Στοιχεία που εύκολα ξεπερνιούνται κατά την γνώμη μου, μιας και το μυθιστόρημα κατάφερε κάτι που δεν κατάφερε κανένα άλλο σε τέτοιο βαθμό, να φωτογραφίσει την εποχή του. 
  Σχεδόν τετρακόσιες σελίδες ευφάνταστο και ακούραστο υλικό είναι ιδανικό για κάθε προβληματισμένο έφηβο και απαραίτητο για κάθε ενήλικα που σέβεται τον εαυτό του.